Słowo otoczak zostało użyte do nazwania czegoś, co wydaje się, że jest puste i odnosi się jedynie do tego, co zewnętrzne. To, co znajduje się wewnątrz, pozostaje nienazwane. Otoczaki Kosaka dzięki organicznej i niejednoznacznej formie, jako abstrakcyjne obiekty, nie posiadające założonej funkcjonalności, są przedmiotami użytecznymi, naczyniowymi, opisującymi przestrzeń zewnętrzną i wewnętrzną. Wykonane zostały w latach 1996 – 2006 z twardej porcelany, w zamkniętej serii 549 unikatów. Ręcznie szlifowane biskwitowe czerepy wewnątrz pokryte są bezbarwnym szkliwem i wypalone w piecu gazowym w temperaturze 1390 °C.

Otoczaki znajdują się w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie, Muzeum Śląskiego w Katowicach i Muzeum Regionalnego w Stalowej Woli. W grupach od kilku do kilkunastu obiektów są w kolekcjach prywatnych w Austrii, Norwegii i Szwajcarii.

W latach 2006 – 2019 prezentowane były na wystawach indywidualnych i zbiorowych w muzeach i galeriach w Algierze, Berlinie, Bielsku-Białej, Brukseli, Budapeszcie, Bukareszcie, Cieszynie, Dubaju, Grazu, Helsinkach, Hongkongu, Katowicach, Krakowie, Kolonii, Kopenhadze, Londynie, Lwowie, Madrycie, Mediolanie, Metz, Neumünster, Nowym Jorku, Ostrawie, Paryżu, Poznaniu, Pradze, Seulu, Sosnowcu, Stalowej Woli, Tomaszowie Lubelskim, Tuluzie, Tychach, Warszawie, Wiedniu, Wrocławiu, Zagrzebiu.

Fotografie wykonali: Łukasz Pudełko, Paweł Garwol (Galeria BB, Kraków, 2008), Kamil Budziarz, Damian Świńczyk